Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2023

TΑ ΧΑΛΚΙΝΑ ΑΛΟΓΑ '' του Αγίου Μάρκου "

 



Τα άλογα αυτά σήμερα τα γνωρίζει όλος ο πλανήτης λανθασμένα σαν τα άλογα του Αγίου Μάρκου, μόνο που είναι Ελληνικά και θα έπρεπε να ονομάζονται της Χίου….
Τα τέσσερα περίφημα αγάλματα που αποδίδονται στον γλύπτη Λύσιππο (ο οποίος εργάσθηκε για τον Μέγα Αλέξανδρο) εάν και είναι πολύ πιθανόν να έγιναν μετά τον θάνατο του από κάποιον γλύπτη που ακολουθούσε την τεχνική του και προερχόταν από την κορυφαία σχολή γλυπτικής της Σικυώνας η από την επίσης περίφημη σχολή της Χίου εκείνη την εποχή, στόλιζαν το νησί από τον 2ο π. Χ. αιώνα.
Τα τέσσερα περίφημα αγάλματα έχουν ένα μέγιστο ύψος 238 cm (131 εκατοστά είναι το ύψος στο ακρώμιο), μήκους 252 εκατοστά και ζυγίζουν μεταξύ 8,5 και 9 τόνους το καθένα.
Τα γλυπτά αν και ονομάζονται μπρούτζινα, η ανάλυσή τους έχει δείξει ότι περιέχουν τουλάχιστον 96,67% χαλκό, και έτσι θα πρέπει να θεωρούνται περισσότερο μη καθαρό κράμα χαλκού παρά μπρούτζου.
Η υψηλή περιεκτικότητα σε κασσίτερο είχε αυξήσει την θερμοκρασία του καλουπώματος στους 1200–1300 °C.
Η υψηλής καθαρότητας χαλκός επιλέχθηκε για να επιτευχθεί πιο ικανοποιητική επιχρύσωση με τη τεχνική της χρήσης υδραργύρου
Με εντολή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεοδόσιου ΙΙ (408-450) τα πήραν από την Χίο και τα τοποθέτησαν στον ιππόδρομο της Κωνσταντίνου πόλεως.
Το 1204 κλάπηκαν από τον Ενρίκο Δάνδολο, στη Δ΄ Σταυροφορία! Ο Δάνδολος τα έβαλε στη βεράντα της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, όπου έμειναν μέχρι το 1797.
Ύστερα ο Ναπολέων τα τοποθέτησε επάνω στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι!
Οι κατακτητές – σύμμαχοι τα έστειλαν πίσω στη Βενετία μετά την πτώση του Ναπολέοντα το 1815.
Σήμερα εξακολουθούν να ευρίσκονται στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου αντίγραφα των χάλκινων ίππων καθώς τα πρωτότυπα βρίσκονται στο Μουσείο του Ναού..
Τα κολάρα που υπάρχουν στα άλογα προστέθηκαν το 1204 για να καλυφθούν τα σημεία από τα οποία είχαν κοπεί τα κεφάλια προκειμένω να μεταφερθούν στη Βενετία...
Μας έρχεται στο νου ο στίχος του Γιώργου Σεφέρη <<όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει>> με τον οποίο ο ποιητής αναλογίζεται τα ένδοξα χρόνια του Ελληνικού παρελθόντος, του οποίου διάσπαρτα υπάρχουν παντού καλλιτεχνικά δημιουργήματα, κλεμμένα από άρπαγες εισβολείς, ανεπαρκείς και κατώτερους απέναντι στους αθάνατους δημιουργούς του Ελληνικού μεγαλείου!
Πάνω από ένα εκατομμύριο εκθέματα και κειμήλια ανεκτίμητης αξίας έχουν κλαπεί από την εποχή της πρώτης άλωσης της Πόλης και βρίσκονται διάσπαρτα σε Βενετία και στα υπόγεια του Βατικανού. Αναρωτιέμαι μιας και πριν περίπου 20 χρόνια ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ είχε ζητήσει συγγνώμη για όλα αυτά τα εγκλήματα που έκαναν εναντίον της Ορθοδοξίας οι προκάτοχοι του δεν θα έπρεπε σαν ένδειξη καλής θέλησης να επιστραφούν τουλάχιστον κάποια από αυτά εκεί που πραγματικά ανήκουν;

Πηγή : Στυλιανός Καβάζης


Δευτέρα 5 Ιουνίου 2023

2 Σπιτικά λιπάσματα για καρποφόρα φυτά

 

Όταν χρησιμοποιούμε λιπάσματα στον κήπο ή την αυλή μας, αυτό που κάνουμε είναι να παρέχουμε θρεπτικά συστατικά όπως κάλιο, φώσφορο και άζωτο στο έδαφος, έτσι ώστε τα φυτά να αναπτυχθούν σωστά και να έχουν υψηλότερες αποδόσεις.

Μέσα στα λιπάσματα έχουμε χημικά, τα οποία παρασκευάζονται τεχνητά. Αν και παρέχουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, η εντατική ή άτακτη χρήση τους μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για το έδαφος και τα φυτά.

Μια άλλη παραλλαγή λιπασμάτων είναι τα οργανικά . Αυτά έχουν το πλεονέκτημα ότι αποτελούνται από φυσικά στοιχεία, επομένως είναι οικολογικά, αλλά και φθηνά.

Δείτε πώς να φτιάξετε 2 οργανικά λιπάσματα που κάνουν τα φυτά σας να δίνουν πολλούς καρπούς.



 Λίπασμα με φλούδα μπανάνας

Μπορούμε να αναγνωρίσουμε την έλλειψη καλίου στα φυτά όταν τα φύλλα φαίνονται κίτρινα ή αρχίζουν να καμπυλώνουν. Αυτό το λίπασμα παρέχει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά ώστε τα φύλλα και οι καρποί να διατηρούν το φυσικό τους χρώμα.

Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι 5 μπανανόφλουδες , 1 και 1/2 λίτρο νερό , 1 μέτρια κατσαρόλα και 1 μπουκάλι .

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κόψουμε τις μπανανόφλουδες σε μικρά κομμάτια . Στη συνέχεια ρίχνουμε το νερό στην κατσαρόλα, προσθέτουμε τα κομμάτια της φλούδας και τοποθετούμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά για 15 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι το νερό έχει ροδίσει από την επίδραση της μπανανόφλουδας.

Σβήνουμε τη φωτιά και αφήνουμε το υγρό να κρυώσει. Στη συνέχεια, μεταφέρουμε το περιεχόμενο στο μπουκάλι.

Όταν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε, πρέπει να κάνουμε μια αναλογία ενός μέρους λιπάσματος προς 5 μέρη νερού. Εφαρμόζουμε το έγχυμα μία φορά την εβδομάδα . Και όταν τα φυτά είναι ανθισμένα, μπορούμε να χρησιμοποιούμε το λίπασμα απευθείας, κάθε 15 ημέρες.

Ένας άλλος τρόπος για να χρησιμοποιήσετε αυτό το λίπασμα είναι να θάψετε μερικά κομμάτια φλοιού στο χώμα της γλάστρας. Αυτά θα παρέχουν μαγνήσιο, κάλιο και άλλα θρεπτικά συστατικά.

Ένα πλεονέκτημα αυτού του υγρού λιπάσματος είναι ότι η πιθανότητα υπερδοσολογίας είναι πολύ μικρή, επειδή αποικοδομείται προοδευτικά. Ένα μειονέκτημα είναι ότι η διάρκεια ζωής του δεν είναι μεγάλη.

 Λίπασμα με βάση το κέλυφος αυγών

Για αυτό χρειαζόμαστε 5 ή 6 τσόφλια, 2 λίτρα νερό, μπλέντερ, 1 κουτάλι, 1 μέτρια κατσαρόλα και 1 μπουκάλι.

Βάζουμε τα τσόφλια των αυγών στο μπλέντερ και τα χτυπάμε για λίγα λεπτά . Με το κουτάλι ανακατεύουμε λίγο να σηκωθούν τα κομμάτια του κελύφους που έχουν μεγαλώσει και ξανατρίβουμε μέχρι να μείνει σκόνη.  Εάν δεν έχετε μπλέντερ, μπορείτε να τρίψετε τα κοχύλια σε ένα γουδί. Όσο μικρότερο είναι τόσο πιο εύκολο είναι να σπάσει στο έδαφος.

Όπως και με τη μπανανόφλουδα , θα κάνουμε ένα έγχυμα με τα τσόφλια των αυγών . Ρίχνουμε το νερό στην κατσαρόλα και προσθέτουμε τα κοχύλια . Μόλις σπάσει η βράση, το αφήνουμε για άλλα 5 λεπτά. Σβήνουμε τη φωτιά και αφήνουμε το έγχυμα να κρυώσει.

Γεμίζουμε το μπουκάλι με το υγρό και είναι έτοιμο να λιπάνει το χώμα. Μπορούμε να ρίξουμε λίγο από το έγχυμα όταν κάνουμε το πότισμα. Τα τσόφλια αυγών προσθέτουν μαγνήσιο, κάλιο και φώσφορο στο έδαφος.

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023

Η αλήθεια για τον Καιάδα

 



Ιστορικά στοιχεία

α) Από ιστορικά στοιχεία βλέπουμε ότι στην Σπάρτη υπήρχε εκ γενετής τυφλός ποιητής που ήταν ο Τυρταίος.

Ο Τυρταίος έγραψε πολεμικά ποιήματα με στίχους που βοηθούσαν στην εξύψωση του μαχητικού πνεύματος των στρατιωτών στο πεδίο της μάχης. Με τις ελεγείες και τους παιάνες του τόνιζε τη στρατιωτική τιμή και την αγάπη προς την πατρίδα, φιλοδοξώντας να στηρίξει το σπαρτιατικό στρατό κατά το Β' Μεσσηνιακό πόλεμο (περίπου 670 π.Χ.).

β) Επίσης βλέπουμε ότι υπήρχε κουτσός Σπαρτιάτης βασιλιάς που ήταν ο Αγησίλαος . Ο Αγησίλαος ο Α ήταν βασιλιάς της αρχαίας Σπάρτης, που καταγόταν από το γένος των Αγιαδών.

Ήταν γιος και διάδοχος του Δορύσσου. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο βασίλευσε 44 χρόνια (920 π.Χ. - 877 π.Χ.).

γ) Ιστορική είναι και η αναφορά ότι όταν κάποτε ειρωνεύτηκαν έναν κουτσό Σπαρτιάτη που πήγαινε να πολεμήσει, αυτός απάντησε πως «ο πόλεμος χρειάζεται άτομα που μένουν στη θέση τους και όχι άτομα που το βάζουν στα πόδια».

δ) Μόνη αναφορά που υπάρχει για το θέμα που αργότερα είπαν ότι είναι ο Καιάδας είναι από τον Πλούταρχο ο οποίος αναφέρει ότι ακολουθούσαν μια τακτική για παιδιά γεννημένα πρόωρα ή ‘’άμορφα’’, μας αναφέρει με κόσμιο τρόπο την τερατογένεση. Τρεις μέρες μετά τη γέννηση, οι Σπαρτιάτισσες μητέρες έφερναν τα βρέφη τους στην επιτροπή Γερόντων, η οποία αξιολογούσε τη σωματική τους αρτιότητα. Όσα παιδιά κρίνονταν ανεπαρκή για τη στρατιωτική εκπαίδευση στην οποία θα υποβάλλονταν αφήνονταν σε ειδικό μέρος (σε ένα τόπο δηλαδή που οι Σπαρτιάτες απέθεταν τα βρέφη με ειδικές ανάγκες, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος και μόνον αυτός, στο βίο του Λυκούργου) γι’ αυτό το σκοπό και η πρόνοια τους ανετίθετο στον θεό, ο οποίος και μεριμνούσε για τη μοίρα τους χωρίς η πόλη να επιφορτιστεί το μίασμα της παιδοκτονίας.

Να μη ξεχνάμε ότι ένας απ’ τους πιο ατιμωτικούς θανάτους κατά την αρχαιότητα, ήταν η κατακρήμνιση σε βάραθρο, δεν εφαρμοζόταν μόνο στη Σπάρτη, αλλά σε Αθήνα, Κόρινθο, Δελφούς, Θεσσαλία κι αλλού. Αφορούσε τους αιχμαλώτους, εγκληματίες, ιερόσυλους και προδότες. Εκτός από το αυτονόητο μαρτύριο, η ποινή εμπεριείχε και μεταφυσικές προεκτάσεις, καθώς το σώμα παρέμενε άταφο και η ψυχή αδυνατούσε να λυτρωθεί.

«Κόρακες» ονομαζόταν ο τόπος τιμωρίας στη Θεσσαλία, «βάραθρο» ή «όρυγμα» στην Αθήνα, «Καιάδας» στη Σπάρτη. Ο Στράβων αποκαλεί τον Καιάδα «δεσμωτήριον το παρά Λακεδαιμονίους σπήλαιο», ενώ ο περιηγητής και γεωγράφος Παυσανίας χαρακτηρίζει τον Καιάδα «…απότομο και βαθύ βάραθρο», στην περιγραφή της απόδρασης του Μεσσήνιου ήρωα Αριστομένη, που ρίχτηκε εκεί ζωντανός από τους Σπαρτιάτες μαζί με 50 Μεσσήνιους αιχμαλώτους κατά τη διάρκεια του Β’ Μεσσηνιακού πολέμου. Επίσης ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι στον Καιάδα οι Σπαρτιάτες κατακρήμνισαν και το νεκρό σώμα του βασιλιά Παυσανία που είχε καταδικαστεί σε θάνατο επί προδοσία. Οι αρχαίες αναφορές καθιστούν σαφές ότι στον Καιάδα απορρίπτονταν «…οι επί μεγίστοις τιμωρούμενοι» και οι αιχμάλωτοι πολέμου.

Ο θρύλος του Καιάδα φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά το 1904, όταν κατά την διεξαγωγή αρχαιολογικής έρευνας, τα ευρήματα εντός του Καιάδα οδήγησαν την τότε ομάδα των ξένων αρχαιολόγων στη διαπίστωση, που έως σήμερα κακώς παραμένει, ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έριχναν στον γκρεμό τα ανάπηρα παιδιά, με το σκεπτικό ότι ήταν ανεπιθύμητα στην κοινωνία τους. Η επιστημονική ομάδα βασίστηκε στο μικρό μέγεθος των οστών, που αποκάλυψε η αρχαιολογική έρευνα, τα οποία αποδόθηκαν σε μικρά παιδιά.

Ακριβώς μισό αιώνα μετά, η μέθοδος του άνθρακος C14 αξιολόγησε τα συγκεκριμένα ευρήματα ως μη ανήκοντα σε παιδιά αλλά σε ενήλικους άνδρες και γυναίκες και μόνον σε ένα ποσοστό 15% ανήλικων.

Κατά τη δεκαετία του 1980, πολλοί αρχαιολόγοι και σπηλαιολόγοι κατέβηκαν εσωτερικό του. Η ανθρωπολογική μελέτη έδειξε ότι τα οστά που βρέθηκαν ανήκουν σε ενηλίκους, ηλικίας 18-35 ετών. Βρέθηκε μόνο ένας σκελετός παιδιού, όχι πολύ μικρής ηλικίας, το οποίο πιθανολογείται ότι έπεσε κατά λάθος μέσα στον Καιάδα.

Μαζί με τα οστά βρέθηκαν αιχμές από βέλη και δόρατα, ενώ ένα θραύσμα κρανίου είχε καρφωμένη πάνω του την αιχμή ενός βέλους. Πολλοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα από τα σώματα που ρίχτηκαν εκεί ήταν ήδη νεκρά. Βρέθηκαν, επίσης, λύχνοι και σιδερένιοι χαλκάδες-δεσμά.

Το 1983 και το 2003 το τμήμα τής Ιατρικής σχολής διενήργησε εκτεταμένες έρευνες στον χώρο, επιβεβαιώνοντας ότι δεν υπάρχουν οστά μικρών παιδιών στο εσωτερικό του σπηλαιοβάραθρου.στον Καιάδα και έδωσαν διάφορα στοιχεία για τα ευρήματα που υπάρχουν στο Καιάδα.

Ο Καιάδας δεν ήταν λοιπόν τόπος απόθεσης βρεφών, αλλά εκτέλεσης θανατοποινιτών και εχθρών της Σπάρτης.