Πρωταπριλιά και ψέματα

Κατά την 1η Απριλίου, συνηθίζεται να λέγονται καλοπροαίρετα ψέματα λόγω εθίμου. Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο "κώδικας δεοντολογίας" των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια έγινε, με το πέρασμα του χρόνου, έθιμο. Η δεύτερη εκδοχή, θέλει γενέτειρα του εθίμου τη Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η 1η Απριλίου. Τη χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο. Υπάρχει όμως και η τρίτη εκδοχή που θέλει το έθιμο να προέρχεται από την εποχή του Βυζαντίου και ειδικότερα από την περίοδο που στα ηνία της αυτοκρατορίας βρισκόταν ο Μεγάλος Κωνσταντίνος. Η πρωταπριλιά καθιερώθηκε ως μέρα πλακατζίδικων ψεμάτων από ευτράπελα γεγονότα που έλαβαν χώρα όταν ένας γελωτοποιός ανέλαβε την εξουσία για μια μέρα στο Βυζάντιο επί Κωνσταντίνου. Η Ελληνική λαογραφική παράδοση πιστεύει πάντως ότι τα ψέματα της πρωταπριλιάς ξορκίζουν το κακό. Λαοφιλής είναι φυσικά και η πεποίθηση ότι όσοι καταφέρουν να πουν πετυχημένα ψέματα την πρωταπριλιά θα είναι τυχεροί ολόκληρη τη χρονιά και αντίθετα όσοι ξεγελαστούν και πέσουν θύματα θα έχουν μια χρονιά με αναποδιές και ατυχίες.